Kristín Henný Moritz

23.7.2007 | 20:53

Bernskuminning

Humm, mig minnir nú að ég hafi eitthvern tíman reynt þetta hérna í fjörunni í denn. Man að það gekk bara ekki neitt neitt, komumst ekki einu sinni á flot, eins gott segji ég bara... hefði getað farið nokkuð illa! Einn af þeim mörgu kostum við það að búa í svona smábæ er hvað maður fékk mikið að vera frjáls, fór út klukkan níu á morgnanna, kíkti kanski í smástund heim í hádeiginu en var rokin strax út aftur og skilaði sér kanski ekki aftur heim fyrr en um kvöldið, þetta er ekki hægt í hinni stóru Reykjavík!

Man eftir því eitt sumarið, þá var ég og eitthver hópur af krökkum, svona 8-9 ára, alltaf að leika okkur í skipshræi, eitthvað eldgamlt og fúið skip sem enginn vildi eiga nema hópur af smákrökkum. Man að þegar maður hoppaði á þylfarinu áttu fúnu spíturnar það til að brotna og þá kom gat ofan í lestina á skipinu ... svoldið hættulegur leikur!

Og þegar við vorum alltaf að leika okkur í litlu vötnunum bak við verksmiðjuna Eim, hérna aðeins út fyrir bæjinn, þar sem gólfvöllurinn er núna! Þar var svona rör sem lá undir þjóðveginn og við rétt náðum að skríða í gegn um. Svo þessi vötn, vorum að láta báta sem við smíðuðum í skólanum sigla á þeim og náttúrulega vaða. Það var auðvitað ekki hægt að fara heim fyrr en við vorum búin að láta skónna og sokkana, stundum buxurnar, þorna í sólinni. Þá lá maður á meðan í skýjaleik...

Úff, þegar ég hugsa út í það þá var maður í lífshættu á hverjum degi, hvað var mamma að pæla að leyfa mér að vera svona frjálsri, ef hún bara vissi....

Ave

Henný

	Stórhættulegur leikur
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

mamma þín var kanski ekkert skárri.bara að henda grjóti í sigga feitabollu var stórhættulegt.jú þú fékst að fara út úr botnlanganum,en ég treysti þér og geri enþá.svo farðu að tannbusta þig og svo að lúlla ....strax ekkert nema gulrætur í viku og talvan tekin úr sambandi,nei ég er ekkert reið.

mamma (IP-tala skráð) 23.7.2007 kl. 21:49

Hmmmm! Vil sem minnst tjá mig um málið! Rámar eitthvað í massívar öldur úti á Urðum, sjóblaut föt, hlaup og fótskriður niður snarbrattar hlíðar Helgafells, eltingaleik uppi á uppslætti í nýbyggingum..... en sei sei, NEI! Bara misminni! Vorum prúðir og stilltir "englar" sem sátum heima og "bróderuðum" alla daga, ég, systur mínar og vinkonur.